Zadzwoń: +48 668 545 672
poniedziałek - środa 8:00-15:00
godziny przyjęcia materiału
poniedziałek - 8:15-11:00
wtorek - środa 8:15-12:00

Diagnostyka medyczna

Obok najczęściej występujących zakażeń wirusowych i bakteryjnych, pasożyty są trzecią grupą patogenów będących przyczyną biegunek ostrych lub przewlekłych (twających powyżej 14 dni) u dzieci i osób dorosłych. Pasożyty będące najczęstszą przyczyna biegunek u ludzi to pierwotniaki Giardia intestinalis i Cryptosporidium spp. Prowadzimy tez diagnostykęrzadziej wykrywanych gatunków pasożytów wywołujących biegunki, takich jak Cyclospora cayetanensis, Cystoisospora belli, mikrosporydia (Enterocytozoon bieneusi, Encephalitozoon intestinalis).

Najbardziej narażone na zarażenie pierwotniakami jelitowymi są osoby podróżujące do krajów o klimacie tropikalnym lub subtropikalnym, biorcy przeszczepów i osoby przyjmujące leki immunosupresyjne. Także dzieci i osoby w podeszłym wieku są bardziej narażone na inwazje pasożytnicze. U osób z obniżoną odpornością zarażenia pasożytnicze przebiegają bardziej gwałtownie, np. występują wodniste biegunki prowadzące do odwodnienia organizmu, stany podgorączkowe, bóle brzucha, nudności lub inne nietypowe objawy. Ponadto pasożyty u takich osób mogą zaatakować inne narządy wewnętrzne (tzw. inwazje rozsiane), prowadząc do poważnych schorzeń. Dlatego też bardzo ważna jest szybka i prawidłowa diagnostyka, która skutkuje wdrożeniem skutecznego leczenia przeciwko określonemu gatunkowi pasożyta.

Nasze Laboratorium proponuje badania lub zestawy badań, które mają na celu wykrycie pasożytów najczęściej występujących u osób z biegunką, z naciskiem na zazwyczaj ignorowane pierwotniaki jelitowe. W tych badaniach wykrywamy formy rozwojowe pasożytów lub ich DNA czyli diagnozujemy obecne inwazje, w przeciwieństwie do powszechnie stosowanych technik wykrywania koproantygenów.

Badanie najlepiej wykonać z trzech prób kału pobranych w trzech kolejnych dniach. Z jednej próbki kału można wykonać zarówno oznaczenia metodami mikroskopowymi, jak i i wykrywanie DNA.

Badania mikroskopowe w parazytologii są podstawową metodą diagnostyki zarażeń pasożytniczych. Są metodami sprawdzonymi, stosowanymi od wielu lat w rutynowej diagnostyce do określenia rodzaju/formy rozwojowej pasożyta. Służą także do szacowania ilości pasożytów w badanej próbie przy zastosowaniu wystandaryzowanych współczynników. Materiałem diagnostycznym może być krew, kał, płyny i wydzieliny ustrojowe, materiał tkankowy i inne. Badania mikroskopowe są bardzo skutecznym badaniem w przypadku biegunek, kiedy w kale pojawia się nagle duża ilość form rozwojowych mikropasożytów jelitowych. W badaniu ogólnym, w świeżym materiale kałowym, wykrywane są także formy rozwojowe przywr, tasiemców oraz nicieni. Specjalny test przylepca pozwala wykryć inwazje owsików. Badany materiał diagnozuje się także po wykonaniu preparatów stałych. Odpowiednio dobrane i opracowane techniki barwienia rozmazów pozwalają na identyfikację gatunku/rodzaju pasożyta i są przydatne np. w badaniach krwi.

Niektóre larwy pasożytów np. tasiemców lokalizują się w wybranych narządach. Konieczne są wtedy inne badania materiału biopsyjnego w celu potwierdzenia/wykluczenia inwazji.

Badania z wykorzystaniem technik biologii molekularnej to jedne z najczulszych i najbardziej specyficznych metod stosowanych w diagnostyce zrażeń pasożytniczych. Badania molekularne opierają się na detekcji materiału genetycznego pasożytów (DNA/ RNA) i pozwalają na identyfikację gatunku/szczepu patogenu. Czułość stosowanych obecnie metod fragmenty tkanek, mocz, płyn mózgowo-rdzeniowy. Niewątpliwą zaletą badań molekularnych jest molekularnych (Real-time PCR) pozwala na wykrycie nawet jednej kopii pasożytniczego DNA/RNA w badanym materiale. Materiał do badań mogą stanowić m. in. krew, osocze, kał, bezpośrednia detekcja pasożyta zaraz po zarażeniu (nie jest konieczne oczekiwanie np. na pojawienie się specyficznych przeciwciał). Metody te są szczególnie wskazane do szybkiej diagnostyki infekcji odkleszczowych, czy chronicznych biegunek lub inwazji rozsianych. Techniki molekularne są także wykorzystywane do badań wektorów przenoszących chorobotwórcze patogeny (badanie kleszcza). W proponowanych panelach badań można zaplanować kompleksową diagnostykę kilku pasożytów w jednym badaniu. Dodatkowo oferujemy genotypowanie czyli precyzyjne określenie gatunku/ typu pasożyta w badanym materiale, co może mieć wpływ na dalsze leczenie.

Odpowiedzią układu odpornościowego na zarażenie pasożytnicze jest między innymi produkcja przeciwciał, cząsteczek rozpoznających określone struktury patogenów (antygeny). Przeciwciała charakteryzują się swoistością, dlatego też nie istnieje jeden, uniwersalny test serologiczny pozwalający na określenie różnych przeciwciał. Do najczęściej oznaczanych klas przeciwciał należą wytwarzane na początku zarażenia przeciwciała klasy IgM oraz produkowane później, mogące utrzymywać się latami przeciwciała klasy IgG.

Diagnostyka serologiczna polega na stwierdzeniu obecności lub braku przeciwciał (badanie jakościowe) lub ich stężenia (badanie ilościowe). Celem oznaczania jest wykazanie kontaktu z czynnikami patogennymi takimi jak np. wirus kleszczowego zapalenia mózgu (TBVE), wirus ZIKA, czy riketsje Coxiellea burnetii wywołujące goraczkę Q. Badania serologiczne są szczególnie przydatne w diagnostyce toksoplazmozy (Toxoplasma gondii), toksokarozy (Toxocara spp.), glistnicy (Ascaris lmbricoides), bąblowicy (Echinococcus spp.), leiszmaniozy (Leishmania spp.) czy wągrzycy (Taenia solium) oraz kontroli przebiegu zarażenia i procesu leczenia tych inwazji, a  także ocena stanu odporności na dany patogen. W przypadku podejrzenia o inwazję wywołaną ,robakami, pasożytniczymi zaleca się wykonanie badania całkowitego poziomu przeciwciał klasy IgE, który wzrasta w przypadku niektórych zarażeń.  

Wszystkie rodzaje badań serologicznych wykonuje się w próbce krwi pacjenta, jaką jest osocze lub surowica, w niektórych przypadkach może to być także płyn mózgowo-rdzeniowy.

Oferujemy również konsultacje parazytologiczne H/Kons oraz indywidualny pakiet badań H/Spec.

Podkategorie

Badania mikroskopowe w parazytologii są często podstawową metodą diagnostyki zarażeń pasożytniczych. Są metodami sprawdzonymi, stosowanymi od wielu lat w rutynowej diagnostyce do określenia rodzaju/formy rozwojowej pasożyta. Służą także do szacowania ilości pasożytów w badanej próbie przy zastosowaniu wystandaryzowanych współczynników. Materiałem diagnostycznym może być krew, kał, płyny i wydzieliny ustrojowe, materiał tkankowy i inne. W mikroskopie świetlnym, w świeżym materiale kałowym, wykrywane są formy rozwojowe przywr, tasiemców, nicieni i pierwotniaków. Ponadto badany materiał diagnozuje się po wykonaniu preparatów stałych. Odpowiednio dobrane i opracowane techniki barwienia pozwalają na identyfikację gatunku/rodzaju pasożyta.

Badania z wykorzystaniem technik biologii molekularnej to jedne z najczulszych i najbardziej specyficznych metod stosowanych w diagnostyce zrażeń pasożytniczych. Badania molekularne opierają się na detekcji materiału genetycznego pasożytów (DNA/ RNA) i pozwalają na identyfikację gatunku/szczepu patogenu. Czułość stosowanych obecnie metod molekularnych (Real-time PCR) pozwala na wykrycie nawet jednej kopii pasożytniczego DNA/RNA w badanym materiale. Materiał do badań mogą stanowić m. in. krew, osocze, kał, fragmenty tkanek, mocz, płyn mózgowo-rdzeniowy. Niewątpliwą zaletą badań molekularnych jest bezpośrednia detekcja pasożyta zaraz po zarażeniu (nie jest konieczne oczekiwanie np. na pojawienie się specyficznych przeciwciał). Dodatkowo oferujemy genotypowanie czyli precyzyjne określenie gatunku/ typu pasożyta w badanym materiale, co może mieć wpływ na dalsze leczenie.

Odpowiedzią układu odpornościowego na zarażenie pasożytnicze jest między innymi produkcja przeciwciał, unikalnych cząsteczek, które rozpoznają określone struktury patogenów, zwane antygenami. Przeciwciała charakteryzują się swoistością, dlatego też nie istnieje jeden, uniwersalny test pozwalający na określenie różnych przeciwciał. Do najczęściej oznaczanych klas przeciwciał należą wytwarzane na początku zarażenia przeciwciała klasy IgM oraz produkowane później, mogące utrzymywać się latami przeciwciała klasy IgG.

Diagnostyka serologiczna polega na stwierdzeniu obecności lub braku przeciwciał (badanie jakościowe), lub ich stężenia (badanie ilościowe). Celem oznaczania stężenia przeciwciał jest wykazanie kontaktu z czynnikiem patogennym, kontrola przebiegu zarażenia lub procesu leczenia, a także ocena stanu odporności na dany patogen.

Wszystkie rodzaje badań wykonuje się w próbce krwi pacjenta, jaką jest osocze lub surowica, w niektórych przypadkach może to być także np. płyn mózgowo-rdzeniowy.