Zadzwoń: +48 508 017 683
            wet.kontakt@amerlab.pl
godziny przyjęcia materiału
poniedziałek - piątek 8:15-12:00
  • NOWOŚĆ!!! BADANIA DIETETYCZNE


    NOWOŚĆ!!! BADANIA DIETETYCZNE

    WIĘCEJ

W tej kategorii nie ma artykułów. Jeśli na tej stronie wyświetlane są podkategorie, mogą zawierać artykuły.

Podkategorie

Obok najczęściej występujących zakażeń wirusowych i bakteryjnych, pasożyty są trzecią grupą patogenów będących przyczyną biegunek ostrych lub przewlekłych (trwających powyżej 14 dni) u dzieci i osób dorosłych. Pasożyty będące najczęstszą przyczyna biegunek u ludzi to pierwotniaki Giardia intestinalis i Cryptosporidium spp. Prowadzimy też diagnostykę rzadziej wykrywanych gatunków pasożytów wywołujących biegunki, takich jak Cyclospora cayetanensis, Cystoisospora belli, mikrosporydia (Enterocytozoon bieneusi, Encephalitozoon intestinalis).

Najbardziej narażone na zarażenie pierwotniakami jelitowymi są osoby z obniżoną odpornością, czyli dzieci i osoby w podeszłym wieku, biorcy przeszczepów i osoby przyjmujące leki immunosupresyjne, a także osoby podróżujące do krajów o klimacie tropikalnym lub subtropikalnym. U osób z obniżoną odpornością zarażenia pasożytnicze przebiegają bardziej gwałtownie, np. występują wodniste biegunki prowadzące do odwodnienia organizmu, stany podgorączkowe, bóle brzucha, nudności lub inne nietypowe objawy. Ponadto pasożyty u takich osób mogą zaatakować inne narządy wewnętrzne ( inwazje rozsiane), prowadząc do poważnych schorzeń.

Dlatego bardzo ważna jest szybka i prawidłowa diagnostyka, która skutkuje wdrożeniem skutecznego leczenia przeciwko określonemu gatunkowi pasożyta.

Nasze Laboratorium proponuje badania lub zestawy badań, które mają na celu wykrycie pasożytów najczęściej występujących u osób z biegunką, z naciskiem na zazwyczaj ignorowane pierwotniaki jelitowe. W tych badaniach wykrywamy formy rozwojowe pasożytów lub ich DNA (badania molekularne) czyli diagnozujemy obecne inwazje, w przeciwieństwie do powszechnie stosowanych technik wykrywania koproantygenów.

Badanie najlepiej wykonać z trzech prób kału pobranych w trzech kolejnych dniach. Z jednej próbki kału można wykonać zarówno oznaczenia metodami mikroskopowymi, jak i i wykrywanie DNA.

Badanie ogólne kału obejmuje szybkie metody jakościowe pozwalające na wykrycie oocyst, cyst lub jaj pasożytów i stwierdzenie inwazji pasożytniczej. W pewnym stopniu można też oszacować intensywność inwazji pasożytniczej co może być wskazówką dla lekarza decydującego o wyborze leczenia. 

Zaleca się trzykrotne wykonanie badania kału w odstępach 1-3 dniowych w przeciągu 10 dni. Taki sposób postępowania znacznie podnosi prawdopodobieństwo wykrycia pasożytów, przede wszystkim nieregularnie wydalanych cyst pierwotniaków. W przypadku podejrzenia giardiozy wskazane jest powtórzenie badania nawet sześciokrotnie w okresie 14 dni.

Badania barwionych rozmazów krwi są ważnym elementem w diagnostyce parazytologicznej. Jest to szybka i sprawdzona metoda jako wstępna diagnostyka w kierunku wszystkich pasożytów krwi. W badaniu możemy określić formę rozwojową pasożyta i oszacować liczbę pasożytów wyrażoną jako parazytemię (procent zarażonych krwinek) lub określić średnią liczbę pasożytów w polu widzenia.

Schistosomoza to choroba pasożytnicza wywołana przez pasożytniczą przywrę Schistosoma haematobium. Pasożyt składa jaja w splotach żylnych zlokalizowanych wokół pęcherza moczowego, co może prowadzić do nawracających zakażeń układu moczowo-płciowego, a nawet zmian nowotworowych.
Charakterystycznym objawem choroby jest ból podczas oddawania moczu, zwłaszcza pod koniec mikcji, a także częste infekcje dróg moczowych oporne na działanie antybiotyków.
Inne objawy to: upławy, bóle podbrzusza, krwawienia międzymiesiączkowe, nieregularne miesiączki, możliwe krwawienia po stosunku, oraz krwiomocz (obserwowany przy współistniejącym zarażeniu układu moczowego) a także hemospermia (obecność krwi w ejakulacie).
Zgodnie z rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego badanie w kierunku zarażenia Schistosoma haematobium należy wykonać w moczu.
Zaleca się trzykrotne pobranie próbki moczu o objętości 100-200 ml, najlepiej w godzinach 12.00 - 15.00 lub po wysiłku. Bardzo ważny jest końcowy strumień moczu.