Włosnicę ((trychinozę, trichinellozę) powoduje pasożyt, nicień Trichinella spiralis.

Człowiek jest żywicielem przypadkowym. Do zarażenia dochodzi drogą pokarmową, na skutek spożycia niedogotowanego mięsa zawierającego tzw. larwy mięśniowe włośnia. Cykl rozwojowy nicienia zamyka się w jednym żywicielu. Żywicielami nicieni zwykle są zwierzęta mięsożerne lub wszystkożerne np. świnie, dziki, szczury, gryzonie, lisy, wilki. Źródłem zarażenia włośnicą w Polsce najczęściej jest mięso z dzików lub świń.

Pierwsze objawy zarażenia człowieka dotyczą zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego (nudności, biegunka, bóle brzucha), w fazie inwazyjnej obserwuje się silne bóle mięśniowe, sztywność i twardość mięśni. Do ciężkich powikłań, w zależności od umiejscowienia larw należą: arytmia oraz niewydolność mięśnia sercowego, zapalenie mózgu, opon mózgowo-rdzeniowych, zaburzenia funkcji płuc. Zdrowienie może trwać miesiące lub lata.

Badaniem pomocnym w diagnostyce włośnicy jest określenie poziomu przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów nicienia, wskazujących na kontakt pacjenta z antygenami pasożyta. Przeciwciała te wykrywane są po 2 – 3 tygodniach od zarażenia i osiągają maksimum w 3 miesiącu. Podwyższony poziom specyficznych IgG może utrzymywać się latami. Wykonane w 50 dni po zarażeniu oznaczenie metodą ELISA wykazuje 100% czułość diagnostyczną.